"Zwrotki dla Dorotki" - poetycko zobrazowany zachwycający świat dzieciństwa

Jakże cudownie jest spędzać czas z dziadkiem! Doskonale o tym wiedzą i najmłodsi, i odrobinę starsi – dziadkowie i babcie mają tyle czasu, tyle cierpliwości, znają mnóstwo bajek, mają świetne pomysły na wspólną zabawę, opowiadają o tym, jak to „drzewiej” bywało, jak tata czy mama byli mali i psocili, nie zawsze byli grzeczni i odpowiedzialni, choć dziś lubią się zarzekać, że właśnie byli chodzącymi ideałami;) Ach, najmilsze są te popołudnia czy weekendy z dziadkami! A wakacje? To już radość spotęgowana niemal w nieskończoność!;)

Wierzymy zatem bezapelacyjnie, że Dorotka spędzała najmilsze chwile w zakopiańskiej willi z babcią, z dziadkiem Janem – a jako że był on poetą, zatem otrzymujemy poetycki obraz tych wspólnych dni, radosnych zabaw dziewczynki, drobnych codziennych zdarzeń i wzruszeń, spotkań z przyrodą… Dzięki fotografiom umieszczonym na wyklejce mała bohaterka tych utworów staje się nam bliższa, z zaciekawieniem zaglądamy niejako do domu, w którym spędza miło czas z bliskimi. Choć w tak pięknym miejscu jest on ulokowany, że chce się wybiec na zewnątrz, do ogrodu, na łąkę, na łono przyrody, gdzie z fauną i florą za pan brat można na długie godziny zapomnieć o całym „cywilizowanym” świecie i chłonąć piękno natury.

Mistrz celnych obserwacji i lapidarnych konstatacji w wierszach poświęconych ukochanej wnuczce jawi się nam wręcz jako liryk: ileż tu emocji, wzruszeń, czułego pochylenia się nad sprawami małej dziewczynki – wraz z nią dziadek wybiera się na przechadzkę po łuku tęczy, wprasza się na balik lalek, zainspirowany pomysłowością wnuczki aspiruje do miana arcyksięcia fiołków…

Urokliwe są te wiersze - pisane z czułością, pełne uczucia do małej Dorotki - upersonifikowany świat przyrody świetnie wpisuje się w dziecięce wyobrażenia: wszak najmłodsi z wielkim przekonaniem sądzą, że zwierzęta i rośliny są w swoich odczuciach (a i zachowaniach) bez mała jak ludzie! Są tu i zabawy językiem - frazeologizmy użyte w "dosłownym" znaczeniu zaskakują czytelników (i małych słuchaczy) niecodziennymi skojarzeniami, metafory i porównania jeszcze uniezwyklają ten świat.

A do tego ten piękny, radosny, pogodny nastrój wspólnie spędzanych chwil, przyrody, która otacza, codziennych przygód i wielkich marzeń małej dziewczynki został pięknie, barwnie przedstawiony przez Jonę Jung - wkomponowane w jej wielobarwne ilustracje wiersze nabierają realności i zjednują małych odbiorców.

Polecamy
Katarzyna i dziewczynki