- Tylko pamiętaj, mamo, pokazuj wszystkie obrazki! Obiecujesz? - powiedziała Starsza, gdy rozpoczynałyśmy lekturę. A Młodsza przytaknęła: "Właśnie" - ale to chyba dla każdego oczywista sprawa, zrozumiała prośba i uzasadnione życzenie - wszak autorką ilustracji (dziewczyny jeszcze nieletnie bardzo, zatem operują taką potoczną terminologią...) jest Emilia Dziubak - artystka doceniana przez najmłodszych i ich rodziców, a jej prace podziwiane są także poza granicami Polski, w wydawanych tam książkach.
Zatem sumiennie wywiązywałam się z zadania prezentacji ilustracji - i wszystkie trzy zachwycałyśmy się tą lekturą. Można by powiedzieć, że urokliwa strona wizualna tej opowieści dorównuje i współtowarzyszy magii obecnej w tej historii - jest ona niezwykła, niebanalna, traktuje o sprawach niezwykle istotnych, pokazuje je w niecodzienny sposób, wywołuje emocje, a jednocześnie dostarcza materiału do refleksji, porusza, intryguje.
Siedmiolatkowie to już osoby z pewnym bagażem doświadczeń - sporo wiedzą, wiele umieją, mają też mnóstwo wspomnień. Niestety, w przypadku bohaterów tej książki - Dawida i Moniki, nie tylko radosne chwile są ich udziałem. Dzieci mieszkają po sąsiedzku - a właściwie w momencie, gdy je poznajemy, dziewczynka informuje, że będzie mieszkać w żółtym domku tuż obok domu Dawida.
Taka bliskość miejsca zamieszkania owocuje także bliskością innego rodzaju - oboje mają swoje tajemnice, problemy, niełatwe sprawy zdarzyły się w ich życiu, zatem nic dziwnego, że to pokrewieństwo dusz sprawia, że dzieci zaprzyjaźniają się. Sekrety stają się już wspólne, razem spędzany czas - najmilszymi chwilami, marzenia jednego - ważne dla drugiej osoby, ba - tak istotne, że bez wahania podejmuje się każde ryzyko, chwyta się każdego sposobu, by urzeczywistnić je, wywołać radość u przyjaciela.
Jest więc w tej opowieści wiele ciepłych uczuć, wzruszających chwil - gdy najmłodsi muszą radzić sobie ze smutnymi zdarzeniami, które niesie los, jest magia - bo tak właśnie często dzieci odbierają rzeczywistość. Rozdziały noszą tytuł "Dzień" lub "Noc" - z przeróżnymi dookreśleniami, ale nie tylko te nocne mają w sobie szczyptę fantazji, niecodzienności, niezwykłości. Jest i kotka, którą z pewnych powodów Dawid nazywa imieniem nieżyjącej siostry, jest wiedźma chcąca zabrać Monikę od cioć, u których dziewczynka mieszka, ważną rolę odegra też skoczek czasu... Nie wszystko jest powiedziane wprost, niekiedy sami musimy coś dopowiedzieć, domyślić się (zatem przygotujcie się na taki "wkład własny" w tę historię). Dziecięcy sposób postrzegania świata zaskakuje dorosłego odbiorcę, ale nie jest to książka infantylna - wprost przeciwnie - lektura na pewno sprawi przyjemność, zaciekawi i młodszych, i starszych. Piękna opowieść także na zimowy czas - bo finał wydarzeń właśnie zimą ma miejsce - krzepiąca, urokliwa, mądra...
Polecamy
Katarzyna i dziewczynki
Autor: Anna Onichimowska
Ilustrator: Emilia Dziubak
Wydawnictwo: Literatura
Oprawa: twarda
Liczba stron: 56
Format: 17,5x22,5 cm
ISBN: 978-83-7672-404-1
Ilustracji E. Dziubak nie można przecież ukrywać przed dziećmi:)
OdpowiedzUsuńFantastyczna, mamy na liście i utwierdziłam się w przekonaniu, że chcemy ;-)
OdpowiedzUsuńJest rzeczywiście piękna, może samo zakończenie bardziej trafi do ciut starszych niż najmłodsi;), ale dzięki temu to taka uniwersalna lektura.
OdpowiedzUsuń