"Chusta babci" Åsa Lind - o ważnych sprawach i o ważnych ludziach

Åsa Lind jest autorka opowieści o Piaskowym Wilku - zwierzę o sierści w kolorze piasku było niewidoczne dla postronnych osób, tylko Karusia potrafiła go dostrzec. Z kolei nikt tak jak Piaskowy Wilk nie potrafił wyjaśnić wszelkich zawiłości codziennej egzystencji młodego człowieka. Dzięki rozmowom z nim wszystkie problemy udawało się rozwiązać, znaleźć odpowiedź na każde pytanie... I tym razem Åsa Lind pokazuje młodych bohaterów, ich świat, ich rozterki i problemy.

Najpierw poznajemy bohaterów - narratorem jest dziewczynka, która ma "najlepszego kuzyna" Biliama. Lubią te same rzeczy, mają nawet identyczne fryzury, co sprawia, że są nieco podobni jeśli chodzi o fizjonomię, ale najistotniejsze jest podobieństwo "wewnętrzne". Oboje lubią myśleć, doskonale się rozumieją. Poza tym - jak wszystkie dzieci - są ciekawi świata, no i potrzebują czasu - na wiele różnych rzeczy. To jest wspólna cecha chyba wszystkich "nieletnich" - potrafią zastygnąć na długie minuty kontemplując mrówkę, trawkę, patyk czy cokolwiek innego, rzadko też przyjmują coś "na wiarę", ba, często trudno wręcz oprzeć się wrażeniu, że rodzice mogliby darować sobie wszelkie przemowy i połajanki, bo nie trafiają one w żadnym stopniu do głów/serc dzieci. Oczywiście nie jest tak, że wszelkie słowa są zbędne, ale na taką prawdziwą, zaangażowaną rozmowę nieczęsto dorośli mają czas, niejednokrotnie też uważają, że dzieci nie są partnerami do rozmów.

Tak się rzecz ma i w tej sytuacji: do domu ze szpitala wraca babcia. To wydarzenie skupia całą rodzinę bliższą i dalszą, sąsiadów - mnóstwo osób, które robią "zamieszanie". Ma się wrażenie, że ten tłok, przemieszczanie się, krzyżujące się rozmowy są próbą pewnego "uładzenia" tej całej sytuacji. Zdawkowe kwestie czy omijanie tematu nie wystarczą młodym bohaterom - dziewczynce i jej kuzynowi. Czują wyjątkowość sytuacji, chcą ją zrozumieć, ale nikt nie próbuje im niczego wyjaśnić: są stanowcze polecenia, strofowanie, zakazy.

Powrót babci jest z jednej strony radosny, ale wszystko podszyte jest niewyrażonymi wprost przeczuciami. Zebrani płaczą "ze szczęścia", napomnienia odnośnie zachowania są wypowiadane ze względu na babcię. Nikt tego dzieciom nie tłumaczy, jedynie babcia okazuje się rozumieć ich rozterki. Prosi, by nie przeszkadzać dzieciom, użycza im swojej chusty, by stworzyć azyl, w którym wszystko jest możliwe i w którym Biliam i jego kuzynka będą mieli możliwość przemyśleć to, co się zdarzyło, to, co być może czy też na pewno - wcześniej czy później - się wydarzy... Nestorkę rodu i najmłodsze pokolenie wiąże nić porozumienia.

Niewiele słów, ale wiele treści, książka do przeżycia, przemyślenia, przedyskutowania...

Polecam
Katarzyna

"Chusta babci"
Autor: Åsa Lind
Ilustrator: Joanna Hellgren
Wydawnictwo: Zakamarki
Oprawa: twarda
Liczba stron: 28
Format: 22x28,5 cm
ISBN: 978-83-7776-044-4