"Zuzia świętuje urodziny", "Zuzia leci nad Morze Śródziemne" - ulubiona bohaterka dorasta




Wreszcie się wyjaśniło!:) Czytałam niegdyś na forum dyskusję dotyczącą sympatycznej bohaterki - widocznej i na okładkach tych książek, której wizerunek ozdabiał przeróżne akcesoria dla pociech. Najmłodsza, która jest wielką fanką kotów, ma plecaczek, na którego kieszonce znajduje się owa dziewczynka oraz bury, pręgowany kotek. Otóż część osób twierdziła, że to oczywiście "nasza" Zuzia, ale kilka z uporem starało się przekonać je, że to "zupełnie inna bohaterka" - Conni - i stworzona przez "zupełnie inną autorkę";) 

Choć te dwa stanowiska wydają się być nie do pogodzenia, to okazuje się, że adwersarze mieli rację! To niezwykle ciekawy pomysł - stworzyć serię książek o bohaterce, która poznaje świat, dorasta - a każdy "etap" jej życia opisuje inna autorka. Poznajemy Conni-Zuzię w chwili, gdy ma zacząć uczęszczać do przedszkola, towarzyszymy jej w rozwiązywaniu dziecięcych problemów, poznawaniu świata, odkrywaniu przeróżnych pasji - te książki o "najmłodszej" bohaterce stworzyła Liane Schneider. W ostatnich tomach Zuzia chodzi już do szkoły ("Zuzia nie korzysta z pomocy nieznajomego"). Tu "pałeczkę" przejmuje Julia Boehme - jest autorką dwudziestu czterech tytułów o nieco już odmiennej formie. Nastoletnie perypetie Zuzi opisała Dagmar Hoßfeld. 

Uwielbiacie "tę pierwszą" Zuzię? Chyba można uznać, że to pytanie retoryczne! Zawsze przy okazji wizyty w bibliotece penetrujemy "Zuziowy kącik", teraz już po to tylko, by odświeżyć sobie te sympatyczne historie, bo znamy je wszystkie doskonale! Kolorowe książki niewielkiego formatu zawierają opowieść o ważnych zdarzeniach z życia dziewczynki, zmianach, jakie w nim zachodzą (nowy braciszek, pójście do przedszkola, wyjazd pod namiot), a także o zainteresowaniach małej bohaterki - Zuzia uczy się piec ciasto, jeździć konno, tańczyć, grać w piłkę... Historie ze szczęśliwym finałem pozwalają najmłodszym oswoić trudności czy też budzą ciekawość, by spróbować swych sił - w muzykowaniu, kucharzeniu, uprawianiu sportu...

"Druga" Zuzia (bo dziewczynka konsekwentnie już nosi to imię; dodam, że niektóre z tytułów autorstwa Julii Boehme były już wydane po polsku, tyle że bohaterka miała takie imię, jak w oryginale - Conni) to już zupełnie inna historia - dziewczynka jest nieco starsza, książki o wiele dłuższe, każda z nich dość szczegółowo opisuje perypetie bohaterki. Ilustracje są czarno-białe, okładka twarda - to zmiany zewnętrzne. A "wewnętrzne"? Jaka jest "nowa" Zuzia? To wciąż sympatyczna dziewczynka, która budzi w czytelniku ciepłe uczucia, choć można stwierdzić, że jednocześnie książki te są odzwierciedleniem powiedzenia: "Małe dzieci - mały kłopot, duże dzieci - duży kłopot". 

Zuzia jest bardziej samodzielna, musi poradzić sobie w wielu sytuacjach, czasem nieco kłopotliwych, dużo tu się pisze o uczuciach, a nie zawsze łatwo powściągnąć emocje, zdarzają się chwile trudne, smutne. Choć nadal dziewczynka może liczyć na wsparcie i pomoc rodziców, to w wielu sytuacjach musi radzić sobie sama, zachowywać się już bardziej dorośle, choćby z tego powodu, że ma pod opieką młodszego brata...

To właśnie okazało się (w naszym przypadku) słabszą nieco stroną lektury. Starsza bardzo przejęła się tym, że niespełna dziewięcioletnia Zuzia ma odebrać brata od sąsiadki, podgrzać mu jedzenie, zająć się nim do czasu powrotu mamy z pracy. Być może niektórzy przyjmą to jako wartościową lekcję nauki samodzielności i odpowiedzialności, jednak w naszych realiach, gdy dziecko w wieku Zuzi musi być odbierane ze szkoły, nie może samo zostawać w domu, a tym bardziej opiekować się młodszym rodzeństwem, takie zdarzenia opisane w lekturze nieco zdumiewają i budzą wątpliwości czytelnika. 

Z kolei w drugiej z książek Zuzia i jej przyjaciółka chcą utrzeć nosa zarozumiałym, niesympatycznym bliźniaczkom. Gdy te biorą cudzy ponton i odpływają od brzegu, Zuzia i Marta wyciągają korek, niemiłe siostry wpadają do wody, mają potem sporo problemów... Nie spodobało się mi takie rozwiązanie problemu, choć to oczywiście tylko moje skromne zdanie.

Ale naturalnie fakt, iż nie jestem "grupą docelową" dla autorki ma na pewno znaczenie przy ocenie. Poza tym z "małą Zuzią" bardzo się przez te parę lat zaprzyjaźniłyśmy, a tę "nową" dopiero poznajemy, może więc warto dać jej szansę? 

A same historie na pewno znajdą swoich czytelników - pierwsza z nich opowiada o kwietniu;) Tak można żartobliwie uznać - bo zaczyna się 1 kwietnia, a jej finał następuje ostatniego dnia miesiąca, kiedy to Zuzia ma świętować swoje dziewiąte urodziny. Jednak ta urocza wizja cudownego przyjęcia staje pod znakiem zapytania. Mama Zuzi i Jakuba wraca do pracy, dziewczynka ma wrażenie, że ona sama i jej sprawy zeszły na drugi plan... Mama ma mniej czasu, nie wszystko układa się zgodnie z planami, czynności, które wykonywane przez mamę wydawały się banalne, w rzeczywistości ani trochę takie nie są... Na szczęście wszystkie problemy uda się rozwiązać, trudności przezwyciężyć, a ten szczególny miesiąc stanie się czasem swego rodzaju przyspieszonego dorastania Zuzi.

Równie ciekawy, choć i nieco dramatyczny, będzie letni pobyt nad Morzem Śródziemnym. Oprócz niesympatycznych bliźniaczek ma Zuzia szczęście spotkać wiele miłych, pomocnych, życzliwych osób - Janka, Martę, jej rodziców. A my wraz z bohaterką możemy poznać parę greckich słów, dowiedzieć się, jakie cuda zobaczyć możemy na Krecie oraz jak sobie poradzić, gdy się zgubimy w obcym miejscu... 

Jeśli polubicie Zuzię, to ucieszycie się zapewne z informacji, że wydawnictwo zapowiada kolejny tytuł: "Zuzia i porzucony pies". Na pewno warto poznać kolejne przygody już nieco starszej, lecz równie sympatycznej Zuzi!


Polecam
Katarzyna










"Zuzia świętuje urodziny", "Zuzia leci nad Morze Śródziemne"
Autor: Julia Boehme
ilustrator: Herdis Albrecht
Wydawnictwo: Media Rodzina
Oprawa: twarda
Liczba stron: 96
Format:14,5 x 21,5 cmo
ISBN: 978-83-8008-033-1, 978-83-8008-025-6



Komentarze