„Rok, w którym nauczyłam się kłamać” - walczyć o prawdę, wszelkimi metodami...

„Rok, w którym nauczyłam się kłamać” to historia, która budzi niepokój. Z jednej strony pierwszoosobowa narracja mówi nam, że historia dla głównej bohaterki kończy się „dobrze”, z drugiej nastrój niepewności, poczucie zagrożenie budzą nasze obawy, co z kolei każe nie odkładać na długo tej lektury. Przejęci przedstawianą opowieścią poznajemy życie na farmie, realia niewielkiej, wiejskiej szkoły, relacje między członkami tej społeczności. I wreszcie dramatyczną historię, która wydarzyła się w tej niewielkiej wsi.

Annabelle opowiada o swojej codzienności – młodszych braciach, uciekających od niej po drodze do szkoły i do domu, o członkach wielopokoleniowej rodziny – babci, dziadku, rodzicach, o apodyktycznej i nieco zdziwaczałej cioci. Niedaleko ich farmy są inne gospodarstwa, ale najbliższym jej sąsiadem jest Toby – mężczyzna w średnim wieku, weteran poprzedniej wojny (akcja dzieje się w roku 1943), odludek, który zamieszkał w budynku wędzarni na opuszczonej farmie w pobliżu, a dnie spędza przemierzając okolicę z trzema karabinami zamieszonymi na ramionach.

W tym szczególnym roku we wsi i w szkole pojawi się nowa dziewczynka – Betty. Nieco starsza od Annabelle, jest wnuczką mieszkających nieopodal farmerów. Na pozór wybór między tymi dwiema osoba jest oczywisty – to Betty powinna stać się bliską koleżanką, jednak nowa uczennica choć wygląda sympatycznie, potrafi przerazić, zastraszyć, skrzywdzić...

Kolejne wydarzenia z jej udziałem dowodzą dobitnie, że Annabelle znalazła się w trudnej sytuacji. Dziewczynka wie, że spełnianie żądań agresorki nie jest dobrym wyjściem, ale poczucie zagrożenia narasta.

Sprzymierzeńcem jest Toby. Rodzina Annabelle żyje z nim w przyjaznych relacjach. Jest to – jak oceniają – człowiek zagubiony, potrzebujący pomocy, zatem dzielą się z nim jedzeniem, zresztą pomoc jest wzajemna i w sytuacji zagrożenia, gdy Betty znów przypuszcza atak, Toby jest nieopodal i broni małej sąsiadki.

Przywołane w tytule kłamstwo pokazane zostało wielowymiarowo – wymyślone historie sprawiają, że Toby staje się osoba podejrzaną, jego obecność - przez długi czas nikomu niewadząca, teraz ciąży, wydaje się być zagrożeniem. W ciągu kilku dni dochodzi do wielu tragicznych wydarzeń. Kto jest ich sprawcą? O winie świadczyć będą słowa, relacje osób, które coś widziały, ale problemem staje się ocena, komu należy uwierzyć.

Betty znika, Toby także, potem mężczyzna znów się pojawia w swoim prowizorycznym lokum, więc podejrzenia są jednoznaczne. Na szczęście nie dla wszystkich – Annabelle nie może uwierzyć, że ten spokojny, wrażliwy mężczyzna mógłby być zamieszany w dramatyczne zdarzenia z ostatnich dni. Stara się mu pomóc – i tu kłamstwo przybiera inne oblicze. Ratując przyjaciela dziewczynka wielokrotnie będzie zmuszona mijać się z prawdą.

Książka przynosi czytelnikowi obrazy przyjaźni, lojalności, wsparcia okazywanego sobie nawzajem przez członków rodziny Annabelle. Są to ludzie pomocni, otwarci, choć nawet na przykładzie tej rodziny pokazane zostały diametralnie różne postawy – mama dziewczynki i jej ciocia są siostrami, ale ich spojrzenie na innych ludzi jest zupełnie odmienne, dla każdej liczą się inne wartości, te same rzeczy interpretują na swój własny sposób.

Mała społeczność pensylwańskiej wsi potrafi równie szybko kogoś polubić i znienawidzić. Wystarcza przekazane przez kogoś słowa, opinie, zasłyszane informacje, by wyrobić sobie zdanie i bronić go do upadłego.

Autorka porusza w tej powieści temat obcości, odmienności - „swoi” mogą liczyć na wsparcie, gdy rzecz dotyczy owych „innych” - ożywają animozje, trudno o zrozumienie, wyrozumiałość.

Książkę kończą podziękowania autorki – przywołuje ona osoby, które wspierały ją podczas pisania, a także te, którym historia ta zawdzięcza swoją formę. To dzięki opowieściom mamy tak prawdziwe i plastyczne są opisy farmy, tego, czym się zajmowano, jak wyglądały realia życia w tamtym okresie.

Poruszającym elementem jest obraz wojny przekazany na kartach tej powieści. Ta obecna to dramaty rodzin, których bliscy zginęli na froncie, poprzednia wyłania się z przejmujących zwierzeń Toby'ego. A losy tego zagubionego samotnika mieszkającego po sąsiedzku są dramatycznym dopełnieniem tego, czym wojna jest dla osób zmuszonych brać w niej udział.

Historia stworzona przez Lauren Wolk przekazana została prostym językiem, tak jakby to rzeczywiście dwunastoletnia bohaterka relacjonowała te dramatyczne zdarzenia, jednak jej przekaz jest cenny i ważki, także i dla starszych czytelników.

„Rok,w którym nauczyłam się kłamać”

Autorka: Lauren Wolk

Wydawnictwo Dwie Siostry

Oprawa: twarda

Liczba stron: 264

Format: 15x20cm
ISBN: 978-83-8150-036-4