Kolejne świetne piłkarskie pozycje Jarosława Kaczmarka

Nie będę bawił się w okrągłe słowa. Powiem wprost, iż moim skromnym zdaniem najciekawsze piłkarskie pozycje Egmontu wyszły spod pióra – a raczej klawiatury – Jarosława Kaczmarka, Nie dość, że w Jego przypadku mamy do czynienia z polonistą, to także i opowiadaczem. Doświadczenia z grupy Studnia O. ukształtowały krasomówczy styl Pana Jarka. Jego książki charakteryzują się wielorakimi dygresjami przy jednoczesnym zachowaniu swoistej potoczystości. Już pierwsze piłkarskie wydawnictwo autora „Gole wszech czasów” zrobiło na mnie kolosalne wrażenie, czego wyraz dałem w swej recenzji.

O tego czasu Jarosław Kaczmarek wydał parę futbolowych książek, najnowszymi jego dziełami są: „Pomocnicy. Liderzy, asystenci, robotnicy” oraz „Skrzydłowi. Technicy, magicy, indywidualiści”.

Tytuły mówią właściwie wszystko. Autor na przykładzie paru piłkarzy ukazuję drogę jaką należy przejść, by trafić na szczyt. Każda taka opowieść okraszona jest zdjęciami oraz opinią specjalisty (w przypadku „Pomocników” - Łukasza Smolarowa, a „Skrzydłowych” - Andrzeja Strejlaua). Siłą książek są jednakże wielopłaszczyznowe dygresje, bardzo umiejętnie wplecione w narrację. Czego dotyczą? No, choćby: „podkupowania” niepełnoletnich piłkarzy; VAR-u; kontrowersji związanych z oceną co jest „samobójem”, a co nie (w książce dotyczy to Progby, ale w ostatnim sezonie Seria A w analogiczny sposób „okradziono” naszego Piątka), zawodnikach od „czarnej roboty”, wielkich pieniędzy. Stałym składnikiem warsztatu pana Jarka są wtrącenia historyczno-geograficzne. W „Pomocnikach” przy przedstawianiu Neapolu - gdzie obok Arkadiusza Milika gra Piotr Zieliński - nie zabrakło miejsca i na Wezuwiusza, i na pizzę, i na mafię, jak i Maradonę. Gdy już jesteśmy przy Zielińskim. Oczywiście pewnie pojawią się opinie, co robi w tak doborowym towarzystwie?! Przecież de facto niczego jeszcze nie osiągnął. Wiadomo, że tak doskonale technicznie wyszkolonemu piłkarzowi należy stawiać większe wymagania. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, iż jest to najbardziej hejtowany polski piłkarz. O ile czynią to sfrustrowani anonimowi internauci to można machnąć ręką (w tym miejscu przypomina się pewna sentencja Stanisława Lema). Ale gdy za krytykę bierze się pewien były reprezentant kraju (który nota bene spartolił sobie karierę jak mało kto) cofając się – nie wiem za bardzo dlaczego - do meczu sprzed ponad... dwóch lat, to robi się nieciekawie! A chodziło o mecz z Armenią (cudem wygrany 2:1), w którym to przecież akurat nie Zieliński puścił szmatę. I ktoś inny jednak nie wykorzystał wspaniałych okazji do strzelenia bramki...

Co ciekawe Jarosław Kaczmarek ostatni raz gościł w Suwałkach – na zaproszenie Biblioteki Publicznej – w dniu, kiedy Polska rozegrała całkiem udany wyjazdowy mecz z Włochami. Kto strzelił bramkę w Bolonii? Piotr Zieliński rzecz jasna.

Wróćmy jeszcze do „Pomocników. Liderów, asystentów, robotników”. Bardzo do gustu przypadł mi wykład o taktyce, specyfice gry pomocnika, jak i rodzajach wykonywanych przez nich podań (vide: czeska uliczka czy rogal) Do tego pojawia się ilustracja ze schematycznym przypisaniem numerów do pozycji. Oczywiście piłkarze od lat mogą nosić numery od 1 do 99, ale w nomenklaturze futbolowej wciąż funkcjonują takie terminy jak typowa: „szóstka” (defensywny pomocnik), „dycha/dziesiątka” (ofensywny pomocnik) czy wreszcie „dziewiątka” (środkowy napastnik).

Z tego, co piszę, wynika jedno – podobnie jak w przypadku wcześniejszych książek Jarosława Kaczmarka – że i dorośli mogą się okazać ich odbiorcami. Frapujące historie, niebanalnie przedstawione nietuzinkowe postacie sportowego świata, duża porcja wiedzy i ciekawostek - to wciąga i cieszy, nie tylko fanów piłki nożnej. Czekamy na pozycję o środkowych obrońcach!;)

Polecam

Wojciech Otłowski