"Młodość. Wyznania nastolatków" - nie takie słodkie naście lat...

Mityczna młodość to we wspomnieniach dorosłych, zwłaszcza tych dorosłych od dłuższego czasu, jawi się jako często jako wspaniały, idylliczny czas, najcudowniejszy okres w życiu, gdy świat stał otworem, możliwości było w bród, dzień był wypełniony rozmaitymi mądrymi aktywnościami, ale były i chwile na zabawę, relaks, spotkania. Upływ lat zmienia nieco perspektywę i z pewnością nie zawsze wszystko było takie cudowne...

Młodzi ludzie, z którymi rozmawiała autorka, są źródłem informacji z pierwszej ręki - co znaczy dorastanie w XXI wieku, jakie problemy i frustracje stają się ich udziałem, ile trudnych doświadczeń przynoszą kolejne dni.

Teoretycznie to rzeczywiście dobry moment w życiu. Młodzi ludzie nie są tak kontrolowani i otoczeni stałą opieką jak dzieci, a z drugiej strony jeszcze nie czują ciężaru odpowiedzialności za dom, rachunki, rodzinę, nie muszą wykazywać się w pracy. Jednak ta niezależność ma swoją cenę. Wiek nastoletni to konieczność stawania przed rozmaitymi trudnymi wyborami, to nie zawsze łatwe relacje z rówieśnikami, zmiany we własnej fizyczności. Czas spędzany w szkole dorównuje temu w pracy, a szkolne wyzwania bywają równie trudne, frustrujące. Krytycyzm młodych, ich trzeźwe spojrzenie na świat i bezkompromisowość pozwalają dostrzec fałsz, konformizm, powierzchowność w ich otoczeniu, w zachowaniu dorosłych.

Linn Skåber oparła swoją książkę na zwierzeniach młodych osób, które zechciały podzielić się swoimi przeżyciami, przemyśleniami. Historie te zostały przez nią literacko opracowane, czasem czerpała z kilku opowieści, czasem jakieś poruszające słowa stawały się punktem wyjścia, niektóre z wyznań to w całości wypowiedź młodej osoby. Wyznania są różne - mają rozmaitą formę, dłuższe, krótsze, poetyckie lub w bezkompromisowy, ostry sposób ujmujące rzeczywistość. Towarzyszymy młodym w domu, szkole, na dyskotekach, w momentach uroczystych i codziennych, ale najczęściej - w ich samotności. Bohaterowie Linn Skåber dzielą się trudnymi doświadczeniami, pokazują od kulis, co to znaczy dorastać w świecie stechnicyzowanym, przesiąkniętym materializmem, pośpiechem, rywalizacją. Odsłaniają swoją wrażliwość, zagubienie, niepewność, zwątpienie, dzielą się też marzeniami (wzruszający ostatni rozdział "Sny, które śnimy").

To książka w tonacji serio, autorka nie stroni od trudnym tematów, bolesne doświadczenia, błędne decyzje, problemy wynikające z pochodzenia, stanu posiadania, mankamentów wyglądu czy usposobienia nadają tej mitycznej młodości bardziej realny wymiar. Wbrew pozorom jest to też lektura krzepiąca - młodzi czytelnicy odnajdą w tych zwierzeniach własne problemy i dylematy, co również być może ważnym wsparciem.

Pewnie niektórych odbiorców przyciągnie nazwisko ilustratorki - Lisy Aisato, której prace są ciekawym dopełnieniem tych opowieści. Wizualna oprawa to najczęściej portrety wiele mówiące o codzienności i zmaganiach z nią młodych ludzi. Wzbogacone czasem stwierdzeniem autorstwa młodego człowieka są celnym komentarzem, intrygują i zachęcają do lektury. I bardzo dobrze, bo w opowieściach tych kryje się jeszcze wiele ważnych, cennych treści. Warto je odkryć!

Polecam
Katarzyna